મનડું હાથ ન આવે હો, પદ્મ પ્રભુ ! મનડું હાથન આવે;
યત્ન કરી નિજ ઘરમાં રાખું, પલ પલ પર-ઘર જાવે (૧)
હો પદ્મ પ્રભુ…

એ મનડું કદી સાતમી નરકે, કદી સ્વર્ગમાં વસાવે;
કદી માનવ કદી તિર્યંચ ભાવે, ભવ અટવી ભટકાવે (૨)

વિના ખાધે પીધે તન્દુલને, મનડે મુશ્કેલી કીધી;
અન્તરમુહૂર્ત-માંહી નરકની, અસહ્ય વેદના દીધી (૩)

પ્રસન્નચંદ્રને ક્ષણમાં નારક, ક્ષણમાં સ્વર્ગ બતાવ્યો;
ક્ષણમાં કેવલ-દુંદુભી બાજી, એ મને કેર મચાવ્યો (૪)

ક્ષણ બ્રહ્મચારી, ક્ષણ વ્યભિચારી, વિરતાવિરત ક્ષણમાંહી;
મદારીના મરકટની પેરે, ભટકાવે આંહી તાંહી (૫)

એ મનડું પ્રભુ તમે વશ કીધું, એ આગમથી જાણ્યું;
તારા શરણથી હું પણ જીતીશ, એમ મેં મનમાં આણ્યું (૬)

આત્મ કમલમાં તેથી વ્હાલા, મેં પ્રભુ તમને વસાવ્યા;
લબ્ધિસૂરિ જિન સેવ્યા તેણે, મિથ્યા ભાવ નસાવ્યા (૭)

मनडुं हाथ न आवे हो, पद्म प्रभु ! मनडुं हाथन आवे;
यत्न करी निज घरमां राखुं, पल पल पर-घर जावे (१)
हो पद्म प्रभु…

ए मनडुं कदी सातमी नरके, कदी स्वर्गमां वसावे;
कदी मानव कदी तिर्यंच भावे, भव अटवी भटकावे (२)

विना खाधे पीधे तन्दुलने, मनडे मुश्केली कीधी;
अन्तरमुहूर्त-मांही नरकनी, असह्य वेदना दीधी (३)

प्रसन्नचंद्रने क्षणमां नारक, क्षणमां स्वर्ग बताव्यो;
क्षणमां केवल-दुंदुभी बाजी, ए मने केर मचाव्यो (४)

क्षण ब्रह्मचारी, क्षण व्यभिचारी, विरताविरत क्षणमांही;
मदारीना मरकटनी पेरे, भटकावे आंही तांही (५)

ए मनडुं प्रभु तमे वश कीधुं, ए आगमथी जाण्युं;
तारा शरणथी हुं पण जीतीश, एम में मनमां आण्युं (६)

आत्म कमलमां तेथी व्हाला, में प्रभु तमने वसाव्या;
लब्धिसूरि जिन सेव्या तेणे, मिथ्या भाव नसाव्या (७)