અખિયાં દરિશન કી હે પ્યાસી…
પુરિષાદાની પાર્શ્ચ તુમારી, સુરનર જનતા દાસી,
આશા પૂરણ તું અવનિતલ, સુરતરૂને સંકાસી… ૧
નિરાગી શું રાગ કરંતા, હોવત જગમાં હાંસી,
એક પખો જે નેહ ચલાવે, દીઓ તેહને શાબાશી… ૨
અજર અમર અકલંક અનંતગુણ, આપ ભયે અવિનાશી,
કારજ સકલ કરી સુખ પાયો, અબ ક્યું હોત ઉદાસી… ૩
તું પુરુષોત્તમ પરમ પુરુષ હૈ, તું જગમેં જિતકાસી,
જગથી દૂર રહ્યો પણ મુજ ચિત્ત, અંતર ક્યું કર જાસી ?… ૪
વામાનંદન વંદન તુમયા, કરત હૈ શુભ મતિ વાસી,
જ્ઞાનવિમલ પ્રભુ ચરણ પસાયે, સમકિત લીલ વિલાસી… ૫
अखियां दरिशन की हे प्यासी…
पुरिषादानी पार्श्च तुमारी, सुरनर जनता दासी,
आशा पूरण तुं अवनितल, सुरतरूने संकासी… १
निरागी शुं राग करंता, होवत जगमां हांसी,
एक पखो जे नेह चलावे, दीओ तेहने शाबाशी… २
अजर अमर अकलंक अनंतगुण, आप भये अविनाशी,
कारज सकल करी सुख पायो, अब क्युं होत उदासी… ३
तुं पुरुषोत्तम परम पुरुष है, तुं जगमें जितकासी,
जगथी दूर रह्यो पण मुज चित्त, अंतर क्युं कर जासी ?… ४
वामानंदन वंदन तुमया, करत है शुभ मति वासी,
ज्ञानविमल प्रभु चरण पसाये, समकित लील विलासी… ५